Już 2500 lat p.n.e. stwierdzono, że zimno działa uśmierzająco na miejsca urazu i ma działanie przeciwzapalne. Współczesne technologie pozwalają na uzyskiwanie dużo niższych temperatur niż ta, jaką zapewniał okład ze śniegu lub lodu.

Leczenie zimnem – krioterapia

Każdy, z własnego doświadczenia wie, że zimno łagodzi ból, zmniejsza obrzęk oraz krwawienie.

Dodatkową zaletą jest to, że działanie to nie wywołuje skutków ubocznych oraz nie obciąża układu krążenia. Niska temperatura, jako forma leczenia jest stosowana zarówno w leczeniu doraźnym jak i ambulatoryjnym.

W urządzeniach kriochirurgicznych stosuje się najczęściej:

• ciekły azot, będący skroplonym gazem o temperaturze – 196,5°C
• zestalony dwutlenek węgla (tzw. suchy lód) o temperaturze – 78,9°C
• podtlenek azotu, o temperaturze – 88,7°C
• chlorek etylu

– Zastosowanie ciekłego azotu w medycynie umożliwiło rozwój jednej z metod rehabilitacji – krioterapii. Termin ten odnosi się do działań leczniczych mających na celu obniżenie temperatury powierzchni ciała. Warto zaznaczyć, że działanie zimna nie powoduje destrukcji prawidłowych tkanek. Celem zabiegu krioterapeutycznego jest zatem stymulacja mechanizmów fizjologicznych organizmu do uzyskania określonego efektu klinicznego.
Widać zatem, że terapia ujemnymi temperaturami odnajduje swoje zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny, w tym dermatologii i wenerologii. Jeśli zastanawiamy się nad takim zabiegiem, warto się udać do odpowiedniego specjalisty, np. lekarza dermatologa.